وصیت نامه محمد رضا آب نیکی: قدر این انقلاب را بدانید و هرگز تن به ذلت ندهید
محمدرضا آب نیکی، جوانی که دلش برای آسمان تنگ بود، در آخرین کلماتش بوی وداع و دلتنگی موج می‌زند. او با اشتیاقی سرشار از ایمان، گویی با پروازش به سوی آرزوی دیرینه‌اش، زمین را به امید آسمان ترک کرد، و در وصیت‌نامه‌اش تنها یک پیام داشت: قدر این راه را بدانید.
| مشخصات فردی | مشخصات شهادت | اطلاعات مزار |
| نام: محمد رضا | تاریخ شهادت: 1365/10/21 | محل مزار: بهشت زهرا، تهران |
| نام خانوادگی: آب نیکی | محل شهادت: شلمچه | قطعه: لطفا اطلاع دهید |
| تاریخ تولد: 1349/04/06 | نحوه شهادت: اصابت ترکش خمپاره به سر | ردیف: لطفا اطلاع دهید |
| محل تولد: روستای آب نیک از توابع شهرستان ری | سمت در جبهه: بسیجی | شماره: لطفا اطلاع دهید |
متن وصیت نامه شهید
بسم الله الرحمن الرحيم
با سلام و درود به پیشگاه حضرت بقیه الله (عج) و حضرت امام خمینی و با سلام و درود به تمامی شهیدان مظلوم غرب و جنوب. سلام خدمت امت شهید پرور ایران.
من لايق آن نیستم که بخواهم وصیتی برای شما بنویسم ولی بنا بر تکلیف الهی دست به نوشتن آن می زنم.
وصیت من به شما این است که قدر این انقلاب را بدانید. قدر این نعمت خداوندی که به ما داده شد، بدانید.
خداوند را شکر کنید که شما را از منجلاب نیستی به سوی میعادگاه هستی برد و نجات داد. جان نثار امام عزیز باشید که او جان نثار شما شد تا رها یافتید.
این جهاد را یاور باشید. در جنگ و جهاد شرکت کنید که دگربار سعادتی این چنین نصیب شما نخواهد شد. این قدر بهانه نیاورید که بهشت را به آن کسانی دهند که از جان و مالشان در راه خدا هدیه کنند و همیشه در ذهنتان این سخن امام باشد که:
شرق و غرب دشمنان اصلی ما هستند و هرگز تن به ذلت ندهید.
سخنی با والدین عزیزم
سخنی در آخر با پدر و مادر عزیزم. پدر و مادر عزیزم! در این لحظات آخر که می روم تا به آرزوی دیرینه ام برسم از محضر تان طلب حلالیت و بخشش می نمایم و از اینکه عمری تا به این سن شما را اذیت و آزار نمودم، معذرت می خواهم. باشد که خداوند شما را با حضرت زهرا (س) محشور کند و اجر شما را با اباعبدالله الحسين(ع) در آن دنیا و در این دنیا صبری زینب گونه عطا کند.
در آخر از همه طلب حلالیت می طلبم
خداحافظ / کوچک شما محمدرضا آب نیکی/ بیست و چهارم آذرماه سال 1365/ امضاء
شهید محمد رضا آب نیکی– تاریخ شهادت: ۱۳۶5/10/21
شهید محمدرضا آب‌نیکی، فرزند ابراهیم و معصومه، در ششم تیرماه ۱۳۴۹ در روستای آبنیک از توابع شمیرانات به دنیا آمد. او تا پایان دوره ابتدایی درس خواند و سپس به عنوان بسیجی راهی جبهه شد. سرانجام در ۲۱ دی‌ماه ۱۳۶۵، زمانی که به عنوان تیربارچی در منطقه شلمچه حضور داشت، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و چشم به شهادت رسید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگو شرکت کنید؟نظری بدهید!