ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم، که اگر جز این بود گرفتاریها به شما روی می آورد و دشمنان شما را ریشه کن می کردند.
قال المهدی (عج): إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاء.
این وصیت نامه هاى شهدا که امام(ره) توصیه به مطالعه ى آن مى کردند، به خاطر این است که نمایشگر انقلاب درونی یک نفر است. هر کدام از این وصیت نامه ها را که انسان مى خواند، تصویرى از انقلاب یک نفر را در آن مى بیند و خودش منقلب کننده و درس دهنده است. ما باید این حالت را تعمیم بدهیم و این، ممکن است.
اکتفا نکنید به اینکه عکس شهدا را پخش کنید، بگذارید نام و یاد شهدا رنگ ثابت زندگی روزمره ما بشود. مسأله شهدا مسأله شخص نیست که بگوییم ما میخواهیم اشخاص را تجلیل کنیم نه! ما میخواهیم یک جریان را تجلیل کنیم که این جریان عبارت است از اینکه کسانی در راه خدا و در راه حق، آنقدر حاضر به اقدامند که حتی وقتی پای جانشان به میان می آید، حرفی ندارند، جان را کف دست می گیرند و وسط میدان میروند.
شهادت؛ اگر حسابش را بکنیم موجب مسرت است، نه موجب حزن. این حزنی که در انسان پیدا می شود، به خاطر این است که آن (شهید) رفت آن اتاق و ما ماندیم این اتاق، دیگر فکر این را نمی کنیم که او حالش از حال ما بهتر است؛ ما ناراحتی داریم، او راحت است. فکر این را نمی کنیم که الان چه [چیزهائی] خدا برای او قرار داده، و ما معلوم نیست چه جوری برویم؟ آیا با ایمان می رویم، یا نه؟ او با ایمان رفت و آن هم این جور، شهید رفت.
